Yine içimi acıttı yüz üstü bırakıp gitmen
Her zaman ki gibi değildi bu kez
Oysa ne çok gülüyorduk
Gidişinin hediyesimiydi
O son kahkahaların

Çok içim acımıştı da
Bu seferki bir başka oldu
Sanki yarını yokmuş gibi bu sevdanın
Bir daha geri gelmeyecekmişsin gibi

Seni öldürmek isterken acıyan içimde
Sırtımdaki yaralar kanadı
Ne çok yara varmış meğer/sem
Kanadıkça
Gözlerin geldi aklıma
Kıyamadım

Göğsüm acıyordu hak etmediklerime
Her gidişine mazeretler eklemene
Kendini düşünmene
Beni hiçliğimde bırakmana

Boğmak gelirken içimden seni
Hayallerim utandı birden
Pişmanlıklarım dile geldi o an
Sustum

Vurdum duymazlıklarının sebebinden
Tüm keskin pıçakları saplamak geçti acıyan içime
Sevgim utandı o an benden
Oturup halime ağladım yine

Kim demiş erkekler ağlamaz diye
Kim demiş sevgiler körü körüne son bulur diye
Ben ağlıyorum
Acıyan içime
Kimsesizliğime
Hiç/sizliğime...