Kaybolmuş bu şehirde,
Bilsem ne arıyorum.
Iskalanan an nerde?
Korksam da, soruyorum.

Ben’i tende bilmenin,
Aslı hüsran olunca...
Öz, içinde denizin,
Suya hasret kalınca...

Kabuslar nefes keser,
Akrepler zehir solur.
Başım yastığa küser,
Uyku düşmanım olur...

Davul tozu vaattır,
Zaman denilen büyü.
Gem zaptetmez bir attır,
Ve onun mahrem tüyü.

Kurcalanmaz bir tabu,
Dizgin vurulmaz devran.
Del’ederken beni bu,
Geçip gitmeyen seyran.

Yıldızlar batar tek tek,
Ay bulaşır geceye.
Dimağım olur peltek
Sözler küser heceye.

Can kuşu ten kafeste
Ecel yolu beklerken,
Verdiğim son nefeste
Ecrim n’olacak? derken...

İşkenceyi uzatan
Ümit can çekişiyor.
Aklım menzilde yanan,
Bir pervane oluyor.

Tıkanıyor yollarım,
Budur! diye seçtiğim.
Bir ses verin dostlarım,
Ben nereyim, bura kim?