Sustun..!yüreğinin unuttuğu kuru bir yalnızlıktan sesleniyorum sana Trenin arka vagonunda kaldı ’Aşk’ buz örülü kalbin eteğinde saçaklar kurarak şimdi ayrılık yetim kız çocuğu bakışlarında aylardan :sen günlerden: hüzün ve hiç/senlik hiç/birgün Adam gibi sevmeyi sevemedik,sevdiksede getiremedik sonunu çocuk gibi masum büyüdükçe kirlettik dar gelen kalıplar değildi elbet zira ;Aşk elini çekiyorken kentimden yağmurlar oluk Mavi yalnızlıklar ceplerimde sökük -Aşk yakışmadı saçlarımıza- yaşayamadan seçimlerin el ayasında kalbim durgun bedenim bitap biz ki müptela iken Aşk’a ayrılık tozuna bastık kalplerimize sustun ! susturdun ! Lügatındaki bütün eğreti sözlerimi |