I-
dilimin kilitlerine
tepkisizce teslim olmak zorundayken
kirpiklerimde sıkı sıkıya tuttuğum
bize ait ne varsa
ağlayan yanımın en ıslak yerinde boğuluyordu
sana belli etmek istemediğim
sus’ bırakılan dilimin ,boğazına yumruklanan düşleriyle.


-Ve sen bilmiyordun.



Oysa;
uzağa çevirdiğim gözlerimin karasından
hüzünler damlarken,
nefesimde bastırdığım çığlıklardan
tuz basılıyordu
özlemin kanayan yaralarına.
Oysa;
avuçlarımda sıktığım
soğuk iklimlerden
bin yangın yeri yükseliyordu genzime.


-Onca kez çalıştığım veda sahnelerinin
açamıyordum bir türlü perdelerini gösteriye
-boğuluyordum, diyemediklerimle.
-Ve sen bilmiyordun.


II-
Boynumun ürkek eğilmişliğiyle
sensizliğin yataklığına uzanırken boyu boyunca
mecburiyetlerle savaşıyordum
ağzına kadar ,seninle dolu
sol yanımın
aşka aç varlığında.

Acı , acı bölünsekte

-Mecburdum
-G i t m e l i y d i m.


Kaç sabahlar
yokluğunla doldurulacak çaydanlıkla
demleyip suskunluğumu ,içecektim.
Kaç geceler
göğüs kafesimdeki, kapanmayan yaralarımı
sıkıştıran tavanın ağırlığı çökecekti üzerime
-b i l m i y o r d u m.

bildiğim tek şey;
doyamadığım kara gözlerine bir kez daha bakmadan
y ü r ü m e l i y d i m
ayağıma takılan
içine çekmek isteyen toprağa aldırış etmeden
k o ş m a l ı y d ı m
alabildiğine karanlığa ,
ürküten , o bilmediğim sonsuzluğa.



III-
Anla yüreğimin deprem yarası
imlamın bozukluğundan
senden sonra, ne düşükler yaptığımı
dağılan her yanımı toparlamaya çalışırken
ne denli sarsıldığımı.

Ben senden gitmek zorunda bırakılırken
sen bilmiyordun
yaşamla ölüm arasında kaldığımı.
-ve ben ,
hiç bilmiyordum ,
yaşam sandığım ,acı gerçeği seçtiğimi.



IV-
Şimdi pişmanlıklarımın karasına vuran
acemi balık gibiyim.

Öğrendim ki
Sensiz yaşayabilecek kadar güçlü değilmişim.


Sensizlikte yaşamaktansa
ölümü tercih etmeliymişim.



Yanılmışım
B i l e m e d i m......


Elysa.