VEFA GÖRMEDİM
VEFA GÖRMEDİM
Dostlukla süslendi gönül sarayı Ay doğunca söndürdüler çırayı Vurdular gönülde dostum Mirayı Evlad-ü iyalda vefa görmedim Eşe dosta harman oldu yüreğim Dara düştü yandı yine ciğerim Az verince bitti benim değerim Evlad-ü iyalda vefa görmedim Petek oldum kovan ile yediler Yutkunmadan ne aptaldır dediler Arsız arsız günahımı giydiler Evlad-ü iyalda vefa görmedim Her gelene açık kaldı kapısı Sanıldı ki onlarındır tapusu Yedi içti çekip gitti hepisi Evlad-ü iyalda vefa görmedim Kurmuştum onlara gönül köprüsü Birer birer oldu ömür törpüsü Kapandı yüzüme dostun kapısı Evlad-ü iyalda vefa görmedim Alçaklık payesi onlara düştü Densizce yaklaştı sınırlar aştı İntizar eyledim arşa ulaştı Evlad-ü iyalda vefa görmedim Cevr-ü cefayı dostlarımdan aldım Tefekkür etmeyi ben vefa bildim Temiz bir yürekle kapına geldim Evlad-ü iyalda vefa görmedim Ekmeği paylaştım tuzumu böldüm Dostlukta inan ki hep vefa kıldım İhanet görünce o an da öldüm Evlad-ü iyalda vefa görmedim... Hüma Efkan |
Dostlukta inan ki hep vefa kıldım
İhanet görünce o an da öldüm
Evlad-ü iyalda vefa görmedim kutlarım kaleminiz daim olsun saygılar üstat ------