Mehtap (Ay Işığı)
Gecenin kor karanlığıyla
Bir yudum kahve kokusuyla Ve bir içimlik sigranın dumanıyla Bırakı verirsin kendini Sonsuzluğa Buğulanmış Yılların Yalnızlığına Sessiz Sessiz Bakarsın Anlamak istersin olup bitenleri A N L A Y A M A Z S I N... Tıpkı Varken Bile Var olduğunu anlaymadığın gibi Anlayamazsın işte Anlamak istesen Dahi... Anlayamazsın Ansızın bir AH çekersin en derininden Ve...Başını Önüne Eğer Yürürsün Sabahı olmayan bir geceye Yürüdüğün yollardan onu Sana Anımsatıcak birşey çıkar karşına Yutkunmaya çalışırsın Yutkunurken Tatlı bir acı solluğunu keser Ve... kala kalırsın olduğun yerde Gözlerin Arşa değercesine Bakacaksın hayallerin, Su Toplamış Bulutlara Karışacak ve Yalnızlıgın Sağnak sağnak Omuzlarından yüreğine dükülürken ’SEN’ yine susar kalırsın olduğun yerde Hiç birşey olmamış gibi Devam etmek istiyiceksin Yoluna ’O’ndan önce devam ettiklerine Bir adım daha koşacaksın Yalın ayakla Bir M E H T A P yanığıyla atıcaksın kendini geceye Ve bumuydu herşey diyip Ufukların kenarlarından Dökülür olacaksın Umutların ise bir Bir Sigara külü misali Savurlurken ’SEN’ Bu Dünde Kalan Yarın’ı Yaşamak için Yine Dua Ediceksin Ellerin Semada Mahmut Öztürk |