Ölüm yaşama denk
Kalmak gitmeye
İnsan insana denk
Akıllı deliye

Işık karanlığa denk
Bir taraf siyahsa diğeri beyaz
Soğuk sıcağa denk
Bir yer güneş diğeri ayaz

Nokta boşluğa denk
Sonsuzluk hiçliğe
Kaçtığımız kadar kendimiziz
Yolculuk kimsesizliğe

Sayılar denklemlere dert
Ders almak bilmediğimiz
Değil üç beş, değil beş on
Milyonlarca bilinmeyeniz

Aşk yalnızlığa denk
Benzediğimiz için severiz
İki benzer çarpışınca
Kendi tarafımızı seçeriz

denktir gözlerimizin rengi
Ya pembe ya simsiyah bakarız
Aynı koltuklara oturur
Aynı adımlarla kaçarız

Uçmak batmaya denktir
Asla bozulmaz açılar
Aynı bulutun beyazı
Yerde kahverengiye çalar

Korku cesarete denk
Hep biri kaçar ve kovalar
Düşmek kalkmaya denk
Düşenin üstündedir ayaklar

Bütün şekiller aynıdır
Hiçbirinin içine sığmayız
Başkasına kalıplar çizer
İçinde kendimiz oynarız

Aynalar boyudur mutluluk
Pırıltı gözde değil kalptedir
Gün gelir aynalar da kırılır
Kırıklar yüreğin mahcubiyetidir

Gurur yalnızca hürriyete denktir