Belki dağılmaktır en iyisi
Proton,nötron falan
Can sıkmaz geçmişin hikayesi
Yalnız bir toz bulutudur kalan

Uğraşmazsın öyle büyük patlamalarla
İçinde ne volkan olur ne kor
Eğer olursa en fazla
Yokluğun yalnızlığı kor

Son kez görürsün altın sarısını denizde
Duvarlar senin için son bir kez parlar
Sanma bir anın kalır geride
gözler sana değil boşluğa ağlar

üç beş parça et kemik
hepi topu sahip olduğumuz
sanma ki bedene hükmeder
bedenin tebasıdır ruhumuz

ey saki artık şarap arama
ne içen kalmıştır ne kendisi
bu vadilerde tatlı bir seda arama
ne bir kahkaha çınlar ne de aksi

koşturma etrafa dermanım var diye
senden başka dinleyicin yoktur
az ısınınca ateşin har diye
bağırma,aslında etrafın soğuktur

ayağın yerden kesilmesin saatin vuruşunda
dönen zemberek değil ömründür
gizli anlamlar arama huşunda
solan yalnızca senin gülündür

bazen kar tanesi bazen köpük
tüm yollar aynı yere çıkar
kendimizden çıkıp baktığımızda
yanımızda yine benzerimiz var

herkes ayna herkes uçurum birbirine
dekordur aşılmaz gözüken dağlar
pamuk ipliği iltifattır ilişkimize
doldur, bizi ancak içkiler bağlar

alay uçup çakılmıştır yere
her yer akbaba her yer kuzgun
kartal kanatlarıyla geziyor dünya
tepesinden dal sarkmasına üzgün

ağaçlar boyun bükmüştür bir kere