kolay mı bir ölüye sancı durmak
kahır denizinde kör balık
gür ağacın sarı yaprağı olmak
yeri yâr beğenmez yârelere saygı duymak
kınında çürürse bahar
altın bile paslanır donar
.
.
.
öyle bir gittin ki sevgili
sesin donuktu
ellerinin sıcağı vefâkar
rutin bir beyazlık etraf
her yer
kar üzeri efkâr



neler vermez insan
bir kere/kare daha diye
aynı gülüşü kutsayan objektife
illet bir gecenin ardından açan sabah
karanlığı cam önünde ağartan çocuk
yelkenleri tanrı nefesi dolu
kudurgan mı kudurgan
yıldızlar tanrının mumu
biz gece
gündüz masalında sallanan


yalan söylüyorum
karanlığı ağartan tanrı
ben sadece uyumuyorum bu aralar!
.
.
.
ellerimle beyazlar çiziyorum sana
göğsümün tam üzerinde kuşlar
içim içime sığmıyor diyorum
anlamıyorsun ellerimde biriken çamurdan
çok şey anlatır asfaltta biriken tozlar


göğümde çapraz sorgular
göğsümde kokun
ne zaman " boş ver"
desem sokan
gömleğimin sol cebinde hercâi bir ülke var
yediremiyorsam kendime
yetiremiyor ya da
sığmıyorsam hudutlara
haydutluğum da şâkiliğim de bundan
işte buna inan



ToprağınSesi




.