bir yerimde kadük kaldın hep ne pişirebildim ne pekiştirebildim ne yollar çiğnedim unutmaya ne isyanlar göğüsledim bitiremedim...
garipti damarları kurusa da ölmeyen çiçekler vardı bir uçurumun en arsız yerinde yaşayan virajlar...
zor da olsa öğretti zaman saatlar unutmaya kuruldukça kudurdu dudakların kurumaya sen tüm ıslaklığınla umut maya
olmazdı yaz günü kış şenlikleri sevsen ya da yalandan sevinmiş görünsen gece tutardı gündüz düşleri yakalar, tutardı gece zaman duracaksa saat niyeydi! kan kıvılcım bir uyanış hasretle haslet gidermek öç’e beş kala
ne kalır ki sen’den geriye alışkanlıklarını evcilleştirdiğinde sonsuzluğu sadeleştirdiğinde yalnızlığın kol gezdiği gezegende olmadı işte ne yaptımsa adının ardına ayrılığı bitiştiremedim seni bir türlü ötekileştiremedim...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Öç'e Beş Kala şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Öç'e Beş Kala şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kar'ın üzerindeki güneş gibi kendini gösteriyor şiiriniz ki seçtiğiniz kelimeler okşayıp ruhu ,hissettiriyor aşkın gücünü ...
Aynı tutulmanın tuhaf yanıdır;
Bazen böyle olur ;ötekileştirilemeyen kendi erirken bulunduğu kalbi de beraberinde eritir...
İki tarafta hep kaybeden olmadan da erimeyi durdurmak gerekir ...:)
Şahane bir şiir idi dost kalem
Saygılarımla