ACI-1
Susmaktan yoruldum
İhanetin inadına konuşuyor kalemim Acıya dönüyor içimdeki ses Mısralara dökülüyor tükettiğin nefes Bu akşam düşlerini satılığa çıkaran, bir şair vurgununda yüreğim Acılarımı satacağım yokluğuna Ve sana ait olmanın bedelini ödeteceğim mısralarıma Kanıma işleyen ilkel yokluğunda Yaban ağrılarımla yazdım seni Bu hakikatli mısralara Ve özledim Yokluğunun demlediği acıdır mısralarımda Evcil acılarla dosttur artık bu yürek En sensiz/sessiz akşamlarda Yağmurlu bir eylül akşamında Issız bir sokağın kaldırım taşında Siyatik sancılarla baş başa Üşüyorum yokluğunda Yani ben hala bıraktığın sokakta, acılarla Ve seni yazıyorum Kalemimden akan sancıları katarak yağmura Acı olup akıyorum mısralara Zamandı emanetin /ihanetin Sen aşka imandın varlığınla Artık aşksın imansız yarından yana... |
"Susmaktan yoruldum"
öznel acılar bazen toplumsal olmaya adaydır.. örneğin aşk karadenizden geçerken henüz bilmiyordu akdenizin
daha hırçın olabileceğini..
selam ve sevgiler kaleminize..