bir dokundun hani
girdin koluma on saniye
bir yaz sabahı gibi geldi
bir sabah ayazı gibi üfledin terime
kendini sorguya alır bugün tenim
soyunuk yatar yanımda bu gece eminim



haberin yoktur
ki dünden ihânetler kol gezer içimde
kılı kırk yarar
keşkelerle kavrulur kalbim
bilsen
yıldız sağıyorum dünden beri
titreten bir tuhaflık
söküldü sanki göğün dikişleri
bu büyük laf sana kaderim
yaşıyorum bak ölmemişim


haykırmak bunca çocuksu
hınca hınç sebepsiz!
kalp u’sa nümayiş durur
damarlar edepsiz
kaç voltsun sen -aşk-
kaç okyanus gücünde vurur
reva mı bunca yıldız
mânâsı var mı bunca süsün
dayanır mı yüreği, yaşlı abaküsün



önümde lebiderya bir tarla
ömrüm paslı karasaban
gözlerim kapalı
gözlerimi basmış kara çalı
gözlerin kardelenler gibi
kökünden kara saplanmış halı
ardımda kükreyen gök
güldür güldür ç/ağlayan
içim tıka basa sevdan


nice kışlar geçti
nice kuşlar
nice gülleri diken sardı
nice külleri ataşlar
her şey yerli yerinde
her şey âlâ
aşk; terk etmemeyi terk etmemek hâlâ!




bir sayrı kuşu kalır geriye aşk’tan
bir de kuşlardan hiç bahsetmeyen
kıştan kalma kışkırtıcı masallar

yanan ateştir hep, ağlayan duman!



ToprağınSesi



.