DEMEK UNUTMAMIŞSIN
DEMEK UNUTMAMIŞSIN
Dünden kalan hikâyeleri; belki de unuttuğunu sanıyorsun. Demek unutmamışsın! Prangaya vurulmuş özlemlerin, eskitemediğin bir aşkı, bir hiçe kurban edilişini düşlüyorsun şimdi! Esrik bir sevdanın koynunda gecelerken yüreğin, dudağı çatlarcasına sevişmelerin gelir aklına Ve uyanırsın huşuluğuyla sabaha. Gözlerin açılmadan güneşe, kelebek öpücükler kondurulurdu dudağına. Ardından; kahvaltı beklerdin yatağına. Bense mutfağa gider, keşkelerle dönerdim sana. Şimdi; Her yudumun keşke oluyor. Demli çaylarda, hâlâ adımı anıyorsan, Demek unutmamışsın beni!.. GÜNAYDIN AŞKIM Hüma Efkan |
Unutulmayacak bir ac(n)ı dır belki de!
belki de yaşanılması gereken çok şey vardı, bu şehrin kimliksizliğinde.
tanısı olmayan bir hayatın tüm yanılgılarına açılıyordu belki de pencere. Aklının buz kestiği yer de bir bardak çayın kurtardığı bu aşk'a kim inanırdı?
kim yarım kalmışlığı bir ''günaydın sözcüğüne'' bağlardı?
Kaç sürgün yerse yesin, acıtmadan kaç yol geri geldi bu sevda?
Ah şair derinden kırdın içimizi...
Tebriğimle...