Dalgaların maviliğinde berraklaşan hasretim
Kor düşen yüreğime biriken nefretim

Bir sen olmalısın yüreğimdeki sesim
Papatya sana benzediği için güzeldir
Güneş saçlarını hatırlattığı için aydınlıktır
Aşk, seni sevdiğim için kutsaldır
Benim için bu gönül için

Sen gitme herkes gitsin
Bari bu aşkın sonu mutlu bitsin
Gözlerin baharıdır gözlerimin
Karakış olur bir daha bakmazsam
Gülüşün mehtabıdır gecelerimin
Ay, yanağında konaklar her vakit

Sen öpünce yanağım güle döner
Dokunduğun an yüreğime ateşim söner
Bu karanlık gecelerin şafağı sensin
Bulutlar rengini pamuk ellerinden alır
Sanki yüzüne güneş doğar
Bakışın türkülerde yankılanır
Sazımın tellerinde sevdam dile gelir
Aşka tipi, boran, fırtına işlemez
Demir olsa eğilir dağlar
Toz zerresi kalır aşığın önünde
Kardelen çiçekleri gibi inatçıdır aşk

Yare giden yol ateş olsa ne yazar
Sevda ayrılığa bin mezar kazar

3 şubat 2007

Hüseyin Özbay