Mercan Kırmızısı
yine damlıyor kelimeler beyaz kağıda
beni sen atıyorsun bir közün ortasına söndükçe yeniden yanıyorum senin yangınına bir rüzgar esse küllerimi savursa yanına beklemek içimde oluşan kör bir çukur seni düşünmekten kalmadı bende akıl şuğur seni ben gibi sevemez körü kürüne hiç bir kul yinede bekleyeceğim üfleninceye dek suur ben aradığım belamın mevlasını sende buldum sen yaralarıma zaman diye bastığım tuzdun sana karşı hiç değişmedi uslübum beni bir avuç dolusu karda boğun Ne büyüktür herşeyi yoktan var eden inşallah gün gelir senide bana yar eder Yoksa korkyorum aklımı kaybetmekten Bitkinim her gün gözlerinin önünde erimekten Gülmemin sebebi sen olucaksan hiç somurtmam Gel de yeter ki koşup gelirim kutuptan Bir el uzat Çek al beni bu yangından Tek bir söz bile etmedim sana yalandan Ben gençliğimi heba etmeye hazırdım uğrunda Taa ki sen yeninlince dek korkaklığına Acını çiziyorum şimdi kağıda dumana Kar’a Ölümü öpmeyi bekliyorum artık nârın ortasında Hiç bir türlü alamıyorum hırsımı kalemden kağıttan Ne farkın var ulan senin sağır sultandan Sesim kısılıyor her gün sana haykırmaktan Ufacık duy hisset be kadın insaf Allah’tan Ben sönmeyen bir Nârım şiirlerim ise dumanım Bir kucak kor iken Kevser ırmaklarına susadım Her gün bir güç umutla seni yazdım Yazdıkça hergün daha çok hırslandım Gel biz olalım ben şair değil Ne zaman değecek bize aşkın deyneği Patlamaya hazır yüzlerce şiir birikimi Kısamasaz sen duyana dek sesimi Şimdi dışarda kar var parmaklarında sızısı Senin kide aşk Buda bu aşk yakıyor canı Kar dahi geldi sen gelmemekte kararlısın Olsun yinede hakkında hayırlısı |