MUHACİR SEVGİLİBir gün döneceksin içimin en özlemli köşesinden Öpeceksin zulmüne dayanan yüreğimden Gidişine baktığım o yollar utancından yıkılacaktır. Kuruyan gözümün kökü muhacir sevgilinin gardiyanlığından ise, Avuç avuç sevgiyi ödediğim şerefiz bir ayrılığın bedeliydi. Yıllardır bir yağmur bekliyorum göğü yere indiren Ayrılığın geçtiği sokakları yıkayan ve kırılan dallara can veren Rüzgar saçlarından tutup seni bana getirsin Dizlerinin üstüne çöküp af dileyen bir yürek Senden hep iyilik sevgi istedim merhametsizliğinle Betimi benzimi soldurdun. Ağlasın şimdi seninde ziyan olan gözlerin Artık dua etmiyorum canın yanmasın diye Dualarım kendime canım yanmasın diye Yaşadığın şehre yansın yıkılsın demiyorum Altında kalan yalnız sen olmadıktan sonra, bırak şehir Senide, beni de sinesinde büyütsün. Sen gidiyorsun hiç bilmediğim diyarlara Saklamışım özlemlerin gölgesinde Kendimi af ederek, Sebebim mağduriyetim ve mağlubiyetim Benmişim. Ve bir yol hikayesiydi benim hikayem Yüzümde çiçek izleri yol kesen haydut misali Eşkâlimi vermişler ferman, ferman Aranan kahramanları sorguluyorlar birer, birer Hiç kimsenin cebinden çıkmıyor aşka yazılan bir ferman Ben ki, sarhoş bir zamanın koynunda katili olmuşum Kendimin! Özlem ÇETİN 30.12.2013 MANİSA |