8
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1499
Okunma
Aklımı zorlayan yokluğunda
Gözlerimi yüreğinin kapısında unuttum
Üşüdüm, gülüşlerine dokununca ellerim
Yüreğimde ki mezar büyüdü
İçine yuvarlandım kanlı bir çığlıkla
Sensizlik çemberinde ayak bağlarım çözüldü, irkildim
Sonra ölüm aklımın orta yerine dikildi
Biliyorum ki
Henüz çok erken
Daha umudun piçleşen çocuklarını emzireceğiz
Sevgi denen duyguyla
El ele verip mutluluk yüklü başakları toplayacağız
Sadece sus, dinle
Kulak ver feveranda kıvranan içine
Adına sevgi dediğin ayrılıkla sınanır
Az bekle
Gece, şafağa secdede
Bak umut göz kırpıyor
Yarına ramak var
Biraz gülümse
ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---
5.0
100% (14)
Cevap Yaz