SoykırımBen, milyonlarca ölmüş insanın, Yüz binlerce aç, yüz binlerce ser sefil, ve kayıp Bitmiş, tükenmiş, demir perde ülkesinden geliyorum! -Ve hatta- Bir akbaba olup, süzülüyorum gökyüzünde. Cılız, kendinden geçmiş, fakat halen doğurgan kadınların Yürümeye mecali kalmamış çocukların, adamların -insanlık ayıbı denilen- o açlığın, Afrikası üzerinden! -Daha sonra- Yeryüzüne inip koşuyorum, bir ceylan gibi. Sırtlana, aslana, kan ter içinde, yem olmamak adına! Hani şu, batılı medeniyetlerin -Söz de- cennet bahçeleriyle çevrili İnsanın insana saygı duyduğu, o soykırımların başladığı nokta, başkentlerinde! -Yâni, utanıyorum- Ve utandıkça; Ayağım takılıp düşüyor Yüzünü çevirdiğin, o son sözüme... 17.12.2013 - Adnan Bilgiç |