Dökülürdüm Ardın Sıra

Bilirdim ki
Gözlerin benden başkasını görmez
Bakışların yere dik indiğinde ağlardım
Bende dökülürdüm ardın sıra
Sanırdım ki
Can bulurdu ellerindeyse ellerim
Her adım attığın evveli serilirdim ben
Yokluğun büyürdü içimde
Yalnızlıkta gölgene sarıldığımda
Öldürüp her gittiğinde benden
Ardın sıra bende dökülürdüm
Gömmeye kıyamaz sanırdım
Saçlarına rüzgâr dokunduğunda
İzin vermez derdim
Ki terk ettiğimde sol yanını ansızın
Çok yaşamaz ölür sanırdım
Ve saatler incinip durdu gittiğinde
Ömür diye yaşadığım sende öldün
Parke taşları ihanet kokan şehre gittin ki
Uzaklığı fayda etmedi unutkanlığa
Ne çaba harcadım mil/yarca unutmaya
Ki sen hep aklıma saklanmış Ur’dun
Kuş kanadındaki rüzgar kadar yakındın bana
__________________________________________________İrfan karabuluT
irfan karabulut (İrfan karabulut)




USTACA ŞİİRDİ SEVEREK OKUDUM YÜREK SESİN SUSMASIN ÜSTADIM
_______________________________________________SAYGILAR SELAMLAR

güzel şiir. Tebrikler...