Bir fidancık dikmişim; tamam kırk yılı bitti,
O gün yirmiüçteydim, buldur altmışbir bitti…

O fidanım büyüdü, dört de çocuğu oldu,
Biri üçbuçuk aylık, biri yıl yoktu öldü!...

İki fidan büyüdü, çeyrek asırı geçti,
Anası şair oldu, adı tarihe geçti…

Kırkbir yıla girecek, onbir aralık günü,
Kırkbir kere Mâşallah, kırpıldı her gün yünü!...

“Sab’reden murad alır” ekilen verdi başak,
Tamam kırk yıl doyurdu, doğdu üçüncü kuşak…

Fidan da ekin gibi, bekleyeni besliyor,
Şükretti Kadir Yeter, olmayana diliyor…

Görünen değil elbet, gizli zenginlik gerek,
Ya, hiç elinle verme, hay’rı gizlemek gerek…

Terazi, metre, gram, ahlâk gerek esnafa,
Helâl yağ ile yan ki; ışık olsun etrâfa…

Gizli kalması gerek, düşünceyle anlayın,
“Ben kazandım” demeyin; Allah’ım verdi sayın…

Karıncadan farkım ne, o da Allah’tan diler,
Komşun senden zenginse, senin de dolar kiler…

Âhilik evde başlar, doğduğun an başlangıç,
Dürüstlük denizinde, zor zanaatlık dalgıç…

Haydi, bu kadar yeter, uzatma daha Kadir,
Yarattığına rız’kta; Allah, her şeye Kâdir.

Şiir ve fotoğraf: kadiryeter Kadir Yeter.
10 ARALIK 2013 Sâlı. TRABZON.

Fotoğraf bilgisi: Târihî, Trabzon Lisesi yanı.