Trenlerin Ara İstasyonudur Elveda
kirpiklerin ucundan yakacaktım
yıldızları tek tek gerçek, ağrı şeklidir rüyalarına sızan ondandır gömleğimde büyüyen çiçek bozuğu kırmızı rüya lekeleri bırak öyle kalsın nasılsa kentin tüm güzellikleri kirli öpücüklerin iz bıraktığı yağmur biriken gamzelerde gizli az toza toprağa bulansan bazen ara sokaklara sapsan kömür koksa parmak uçların pis musluk sularında gemiler yüzdürsen kağıttan unutulmazsın ama ikimiz de biliyoruz aşkın zamanla alakalı geometrik bir hadise ayrılığın ise çok bilinmeyenli gitmek kalmak denklemiyle alakalarını trenlerin ara istasyonlarına elveda denildiğini son yolcuların genellikle iki durak evvel indiğini de biliyoruz şaşılacak bir şey yok yani |
hayatın kör cilveleri dost kutlar esenlik dilerim...