bu kentin tek gözlü kedileri
cinnet geçirmiştir
şiir kovalamaktan

yağmur kokan satırları
uzaktan uzağa
tente altlarında izlerler şimdi

-

an
siyah beyaz
zaptedilmez
yorgun, çıplak

öpülesi, pürtelaş yağmur

mazgallara sürüklenir çaresiz
kaldırım kenarlarından
yelkenleri şiirlerle efsunlu
kağıttan gemiler

cebelleştikçe boğulur
dudaklarından yosunları sökemeyen
geniş ağrılı denizler

pis vapur camlarıyla seyredilen
yağmuru bile, filmiyle

apartmanlar arası gerilen
sokak lambalarından
bir bir aşağı iner
kent cambazları

iptaldir tüm kırık renkli uçurtma bayramları

güneşi, vakti geldiğinde
tekrardan göğe iliştirecekler diye
çekmece arkalarında
elveda işlemeli mendillerin altlarında saklayan kadınlar
çoktan rüyalarını balkonlara asmıştır
gizlisiz saklısız
korkmadan

neden asfaltta biriken yağmur suyunda
gökyüzünün giderek azaldığını
apartman çatılarının büyüdüğünü merak erderek

öpülesi, pürtelaş yağmur
parmak uçlarında

uzanıp öpüyorum
yalnızlığımın gökkuşağında