Bir tutam yalnızlık
Ve bir o kadar hasret
Ağlayan vakitler içindeyim
Çırpınan karanlık
Gözlerimde bir siyah nokta
Kuruyan eldivenler tutar
Gökyüzünü

Ben unuturum sensiz kaldığımı
Günler geçip giderken sessizce
Denizin her dalgası seni getirir usulca
Suskun güneş anlatır yalnızlığını
Yokluğun acıtır akşamlarımı

Gözlerde irileşen sonbahar
Külünü savurduğum hayaller
Bulanık bir ikindi vaktinde
Oturmuş hüzün.
Denizin en dip yerinde bekleyen
Bir gemi iskeleti takılır ağlarıma
Şimdi zaman beyhude bir yenilgidir sadece

Serseri karanlığıma düşen ay silueti
Bu ne belalı hasret
Aşkın kaldırımlarından doğan
Mavisi yetim kalmış
Bir kuş özgürlüğüdür hayat
Dorukların kartal heybeti anılarda paslanır

Bedeli ihanetle ödenmiş satırların sahibi
Esaret suratlı adamlar mekan tutmuş
Tüm yaralı geçitleri
Ben mecburum aşmaya engelleri

Aşka dilenci sevdaya garip kalana
Yakışmıyor yürek
Aşkı yaşamak gerek

07 01 2008

Hüseyin Özbay