Korkuyorum...
Uyuyamıyorum
kör karanlıklar yutuyor uykularımı gözlerim bir umman olmuş seni beklerken rüzgarların esintilerinde seni bekliyor ruhum... uyuyamıyorum gözkapaklarımda hasretin ağır ağır siniyor ruhuma sonsuz bir derinliğe düşer gibiyim yatağımda kırmızı düşlerim inliyor dimağımda... uyuyamıyorum ne yapsam bilmiyorum ki sağım boş; sol tarafımda koca bir derinlik nefes alıyorum; sensizlik bana sonsuz serinlik... uyuyamıyorum saatler acı bir suskunluğa sesleniyorlar saniyeler boyunca biliyorum; sensizliğin acısı yakacak benliğimi sen yanımda olmadan uyuyunca... uyuyamıyorum körolasıca yokluğunun derinlerinde kaybolacağım biliyorum biliyorum ki; ölümün bir kenarından tutunacağım hayata korkum; sabah olmayacaksın yine seni düşlerken yanımda... uyuyamıyorum uyanınca sensizliğin acısına tekrar düşüceğimi biliyorum uyandığımda acıları tekrar yaşayacağımı biliyorum korkuyorum... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |
ümidin nerelerde gezinmekte olduğudur.
Eğer,
kavuşma ümidi var ise,
o uykusuzlukların da bir tadı olur.
Ama,
ümitler tükenmiş ise,
Allah yardımcısı olsun insanın diyorum...
Zordur...
Hoş bir şiirdi yine...
Faroz'dan Azerbaycan'a kadar uzandı hüzün esintileri...
Güzeldi...