Dün…
Faroz sahilinde;
Sıcacık taşların üzerinde oturmuştum
Martıları seyrediyordum…
Çarşaf gibi denizin ufuk çizgisinde güneş
Batmaya doğru çabalıyordu…
Az ileride yarısına yosunların yuva yaptığı
Üst kısımları kuru; büyük kaya parçasının üzerinde
Yaşlı bir insana gözüm takıldı birden…
Beli eğrilmiş halde oltasını hazırlıyordu
Halbuki; burada balıklar oynaşmıyordu…
Yanına gittim..
Selam sabahtan sonra
“Hayıdır amca” dedim..”Kolay gele, rastgele”
“Sağol evlat” dedi;
Rengi güneşte kavrulmuş hasır şapkasının altından…
Yorgun, bitkin, tükenmiş…
“Hangi balık vuruyor amca” dedim…
Bu sefer sertleşti bakışları!...
“Derdim balık değil evlat… Ben gençliğimi arıyorum
Su gibi akıp giden gençliğimi…
Hani sular denizlerde buluşurlar ya
Belki buraya düşmüştür sıcak bir anı?...
Balıklar denizde kalsın evlat; bana gençliğim gelsin
Şu feri kaçmış gözlerimden bana seslensin” dedi…
Döndüm aniden…
Gözpınarlarımda beliren damlaları göstermemek için…
İhtiyar; iğnesi paslanmış oltasını denize atmış bekleşirken
Ayrıldım yanından…
Kurumuş taşların üzerine düşen hüzün damlalarına eş
Yanaklarımdan yenileri düşerken…



Metin Kaya İLHAN
Faroz
Trabzon…