Rüzgar...
Beyhude yorma kendini; bana değerken
Kasarama dokunan esintilerini yorma
Kokular getirmediysen bana uzaklardan
Yorgun ruhuma hayat kokusu sunmayacaksan
Beyhude yorma kendini; bana değerken...
Ilık bir dokunuşu getir sevdiğimin gözbebeklerinden
Minik bir buse ile yak benliğimi
Hadi; getir bana güvertende sevdiğimi
Öldür; öldürebildiğin kadar kimsesizliğimi
Yorgun yelkenli misali bekliyorum yalnız başıma
İskarça içinde bir ben miyim üzgün bekleyen?
Bir ben miyim su içinde kupkuru olan?
Ne yelkenliler komut alıp kayboldu ufukta
Bir ben miyim "vira bismillah" denilmeyi bekleyen?
Rüzgar...
Beyhude yorma kendini; bana değerken
Palamarlar eskidi artık; güç kalmadı yüreğinde
Hangi iskeleye atsam çımalarımı; babalar kayıp
Karinam yosun bağlamış; ağlamalarda
Gözyaşlarımı görmez kimse; anlamaz kimse ağlamalarımı
Yakamozlar gelir gözyaşlarımın yanına
Ay çıkınca karanlığın içinden; parıldaşır yaşlarım
Derin muhabbetlere dalar giderler yakamozlarla
Rüzgar...
Beyhude yorma kendini; bana değerken
Yelken kumaşım pörsümüş; yırtık ve bitkin
Boş heveslere kurban gitmiş güvertemdeki hayaller
Yunus balıkları bile bana ağlıyorken
Beyhude yorma kendini be rüzgar
Var git başka teknelere hayat götür artık
Görüyorsun işte
Omurgası eğrilmiş bir tekneyim
Yelkenleri bile yırtık...

Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON

İskarça: Bir liman veya koy içindeki kalabalık tekne grubu...