karanlığın uyuttuğu gözlerimden sesleniyorum
kalemsiz kağıtsız bir gece yaşıyorum seninle
gözlerim kapalı aklım ise gökyüzündeyken
seni görüp seni hayal ediyorum sessizce

önce yolları çiziyorum gözlerimle
çünkü hem çok uzaksın bana
hem de çok soğuksun ellerime
sana ulaşabileceğim bir kervan düşlüyorum
alıp sırtıma çantamı
senli bir şehir ararken gözlerime
resmini çektiğim suretin işleniyor kalbime

kimliksiz bir yaşamda seninle karartmışım dünyamı
gündüzleri uyur geceleri ise sana yatardı kalbim
ve seni arardım geceler boyu sabahlara inat
düşlerim bile savaş açardı gözlerime sen bilmeden

sırt üstü yatmışım
ışık vurmasın diye de gözlerime
senden bir parçayla kaplamışım
biraz sağımdan vursa da güneşten bir sıcaklık
aydınlatıyordu usulca iki kaşımın arasını
ama sol yanım daha ağır basıyor ve
daha karanlık oluyordu içim
ve çizmeye devam ediyordu gözlerim

sözlerim ise tıkanıp kalmıştı dillerimde
isminden bir hece söylesem bile
lal düşüyordu üzerine
donup kalıyordum hiç konuşmadan
geçici bir dilsizlik yaşıyordum bu gece
ama karanlık her şeyi anlatıyordu gözlerime

her şey bitmiş gibi çizilsede düşlerimde
aslında her şey yeni başlamıştı benim için
sevdiğimi yanımdayken değil de
gittiğinde anlamıştı kalbim

bu yüzden önce yolları
sonra ise seni çizip karalıyordum hayallerimde
varlığında anlayamadığım sevdanı
şimdi ise kaderime yazıyordum gözlerimle

bir yanım hasret sol yanım ise acıyor yokluğunda
her an her dakika seni istiyor kalbim
biliyorum önceleri sen yaşıyordun beni
şimdi ise affet sıra bende
bekleyip gözlerimle çiziyorum seni

.
.
.
Mawish
.
.
.

Gözlerimdeki Sen – Mawish Şiirleri