Onun iki gıdası, “sevgi” ile “îman”dır
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz.
Öyle lâtif/zârif ki, dokunmaya hiç gelmez
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz.

Çölleşmiş gönüllere, sevgi tohumunu saç
Bu günün insanları, her günkünden daha aç
Beden ekmeğe/aşa, gönül sevgiye muhtaç
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz.

Rütbeliden öndedir, belki de orda erler
Gönül ulvi bir yerde, bedeni kurtlar yerler
“Beytullah’ı yıksan da, bir gönül yıkma” derler
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz.

Bâzen öyle olur ki, mazrûftan önde eki
Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu sen deki?
O, bedene benzemez, gönül öyle ulvi ki
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz.

Ağyârın her attığı, kalbe saplanan oktur
Haram çok mahdutsa da, helâl sayısı çoktur
“Ey can kimseyi kırma, sözden ağır yük yoktur!
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz...(*)”

28/11/’13
Hanifi KARA



Saygıdeğer üstadım yüreğinize sağlık
güzel bir şiir daim saygılarımla....