HÜZNE TAKILMAK

Baharın sonu kışın eşiğinde, duyguların romantik ışığında hüzne takılan yüreğin yaşadığı berraklık ötesi salınımlar has çizgide dizilmişler…

Canın cananlıkla can odunda; cansızlaşıncayıncaya değin bütünleşmişlikte hasretin dolandığı dürülmüşlükte silikleşen realite resmedilmiş dekorluca…

Düşlerin harmanında, yürek salıncağındaki salınımlar; dizginsiz mesafelerde mekansız yolculuklar zemininde, yağmurları içedip, bulutları yorgan edip, yıldızlarla yarenlik edip, fırtınalarla yarış edip, karları kor edip, çoçukluk sermayesi oyunları ser edip, şarkıları kalp atışlarına ritim edip, hatıralara özgülüyor…

Ve bir şafağın karşılanışı; sen-benlerin benleştiği, duyguların adeta bönleştiği bir serüvende…

Canın canansızlık şüphelerini yıkışı bir daha doğrulamayacakcasına… Bunda ihmali olan şehirlerin acımasızca yargılanması…

Bunca duygu doruğunda, bunca detayların soluklanması….

Yüreğe selam, saygı ve tebrikle….