"Onu ilk , bir dostun işyerinin açılışında tanıdım
Babayiğit bir kadındı
Hani kodum mu oturtan cinsten
Aylar sonra da hasta olduğunu duydum
Meret onu yiyordu içten içten
En son hastane ziyaretinde gördüm onu
Erimiş yok olmuştu gerçekten
27 Temmuz sabahı ecel elinden tutup
Onu almıştı bizden"…

Sen şimdi gittin mi Rojin gittin mi
Ak yeleli bir ecelin atına binip
Bizleri sensiz bırakıp yittin mi
Söyle bana orada yıldızlar gökteki kadar parlak mı
Yoksa zifiri karanlıklarda mısın
Aydınlığın mı ışıtıyor yoksa yürüdüğün yolları
Söyle Rojin söyle
Neden görmüyorsun sana özlemle uzanan kolları
Neden uzak tutuyorsun bu kadar yolları…
Hiç özlemiyor musun öksüz bıraktığın meydanları
Sesin kısılırcasına haykırdığın sloganları…
Bak ağlıyorlar ardından özgürlüğün çocukları…
Mümkün değil mi mümkün olsun ne olur
Gerçekleştir mucizeyi
Gel aramıza sevindir dostları
Sevindir meydanda yoldaşları…
Dön gel Rojin dön gel
Sesin karışsın sesimize
İnletelim meydanları
Yine korkutalım yüreğimizle
memlekete korku salan cellatları…
Kazım DOĞAN 15.11.2013