diyorum ki
olur da seni özlersem
yine seni düşleyerek kandırırım kendimi
hani yüzün gözün zeytin bahçesi ya
ve sesin yaprağı okşayan rüzgar
olduğun yer gözlerimin hedefinde
şaşmaz on ikisi
ya bir mucizedir bu
ya da bir ilizyon
dünyanın öbür ucunu görüyorum sanki..


kim çizdi gökyüzünü
kim yırttı maviyi en koyusundan
eskinin çapkın rüzgârı
kara kaşlarımın üstünde uyuyor şimdi
bir civan karamsar duruyor uçurum kenarında
gün geçip akşamdan topluyor kendini canım
geri dönüşü yok hiç bir şeyin
toprağa akıyor kanım


çark dönüyor nasılsa
acele etmez zaman
hep aynı hızında,
gidenler gelenlerin karekökü
hepsinin rengi boğulur
saçımın beyazında

sırf bu yüzden işte
gözlerim çirkindir benim
sen bakma
öyle güzel baktığıma
akseden güzelliğine sığındım yine
bu gece
toz pembe bir hayalsin karşımda...


hüzün yüzümde demlenen
durgun bir denizdir benim,
her sığla ağacında çaput durur resmim
yalnızlığım ölüm yeminleriyle büyür her yerimde
kaybolur ismim cismim kendimde
bu yüzden mi
gözlerin takılmaz gözlerime hiç
bu yüzden mi
bu saçma sapan hikaye...


özgürlük hürriyet devrim
ve sen
bir de ekmek kavgam,
aykırı bir yaşama mı
asıldım ben yüreğinden,
hep su testisi su yolunda derler
benimki yüze vuran
üvey yaşam manzumesi mi yoksa
vay benim başıma gelenler...

sır tutmaz oldu ay
değişmez emir kiplerinde
tek yol ’ölüm’
beyansız sorgusuz sualsizim
yüreğim avuçlarımda gidiyorum
kefenim çift kat olsun anne
kış’a düştü ecelim
donuyorum...


Faruk CİVELEK