Başlarken Nun Biterken Nun
"Kaleme ve yazdıklarına and olsun"
Aşk’a nun olmuş kalem Kelam’a dil beste nun’um Yekpare durur aynalarda sözüm Lisana meftun gönlüm Uykularda yok ki gözüm Şiir demlenir düşlerimde Yanar yanar yazarım Nun gözlerimde büyür Sevgilidir yücelen Aşığına bakamaz kaçırır gözlerini Utanır ar eder saklar didelerini Bu cefadır aşk’a bela eden maşuğu Ki Mecnun’a döner cefasıyla mutludur Sefa olsa da ağyare Umut deryalarında yüzer karanlığa meyletmez Zaten nun değil midir Akseden gecelere şavklı bakış Nurdan dağılmaz mı ay’ın ziyası leyl’e Nur ay, ay nur suretinde aşikar eder sitareleri İnkişaf eder nebülozlar gökyüzünde Bakir duygular büyür Resmeden büyülenir Tasvir edemez şair Dimağı buğulanır Başlarken nun biterken nun Cavidan’ı nur olsun aşkına bu fakir Yadigâr kalsın cümlelerim mahşere Nun’un nuruyla haykırıyor bu hançere zeman’e Tespih ederim bir bir adını Aşkına nun olan ismim hürmetine |