Melal Döküyor Yıldızlar
kifayetsiz bir uykunun içinde
teslim oldum geceye lâ meşru vakitler şuurundayım melal döküyor yıldızlar bir suhulet yok mu? ey gözlerim de demlenen sevgili namütenahi bir şiir şimdi divitimden akan lacivert boyalı bir yazgı bizimkisi mizanı bozuk intizamsız akıyor zaman küseyim mi bilmiyorum sislerin ardında ki güneşe muhasebesi yok bir vaktindeyim leylin şafak söker mi? sükunet! duyulurken minarelerden ezan sesi secdelere dökülsün istiğfar kasvetli gecenin ardından çehreme sürülmüş bir inziva titriyor içimde ki üveyik karanlığa âmâdır gözleri aşikar bir avaz üflüyor ruhum içimde ki karanlık afakı arıyor suretim kıyam ederken siretim de kıyametler kopuyor habis bir derdin dermanı sevgili endam aynalarında bahtımın rengi eşkal’i belirsiz hislerin peşinde meçhule giden bir seferde gibiyim... |
endam aynalarında bahtımın rengi
eşkal’i belirsiz hislerin peşinde
meçhule giden bir seferde gibiyim...
Çok güzeldi şiir hüzünlü duyguların yansıması
harikaydı kaleminizi kutluyor saygılar sunuyorum...