I.



yaylasından yöresine yaslanan yıllar yaslıdır
sözler gölgeye düşen bir akşam alacasıdır
sonrası uzak şehirlere bakar yollar
gözlerim gözlerinden dökülür
kar düşer belki pencerene
bir ney sesine ağlarsın
öyleyse hiç konuşmadan öylece
bu sessizlik bırak bende kalsın...



ne bir yengi ne de bir yenilgi vardı yaşamda
patikalara serpilen ay kadar çıplaktı her şey
o an yüzünden bulutlar geçerdi
sanki kentler yağardı üstüme
insan örtüsü perdeler çekilir
bir tenhalık üşürdü ellerinde
ömürse / anı tutmaz bir yalnızlık
ayna kaçağı kadar gizli...



derken
vurulmasaydı sokaklarda ihtilal sesleri...




II.




ölümün incittiği ayrılık değil
ayrılık asıl kanatır ölümü
bir ressamın düşlerindeki eskiz gibi
renkler yasa bürünür
en yalnızımız tozlu çekmecelerdir
sararan günler gibi solan resimler
kendime ait bir hikayem hiç olmadı
ne var ne yoksa her şeyi sildiler...




sonrası
ihtilal seslerinde / duvarları da çekip gittiler...



III.



uzak limanlarda uzayan hasret kimler için
rotası belli her gemi biraz yoksuldur
hep aynı manzaraya ağlayan sahiller
ve hicranı nasır tutmuş tayfa sevinci
okunmamış şarkılar gibi söner
dağılmış kandiller kalır bize
haşa kadar gök gölgesi
aşk müebbetten içeri...



görüş günü
ihtilal seslerinde göz teriyle yıkıyorlardı gömleklerini...



IV.




küfürsüz ve selamsız gitmek
ve dokunmadan tek bir celseye
rüsvanın da rezili bir geceye ilişmeden
ve değmeden o sarhoş isyanlara
ekipler henüz kimliğimi sormadan
yani seni benden sorgulamadan
olmaz bir sevdadır artık adımların
varsın bir bana vursun karanlığın...

çalılarla öpüşen bir yanımız vardı
paçamızda köpekler dişleri emanet
kısa bir yazdı yıllar eden
tek bir söz çıkmıyordu
hani seni sen eden
öyle durgun dalardı öykümüz
bu yüzden bütün dalgalara küsmüşüz...

saklımda soluğunun buğusu kalacak
belki ağladığım bir akşamda adın
incinen bileklerinin sancısını
kirpiklerine sunduğun o yürek yaşın
ve ellerime sardığın o titreyen telaşın...

az öncesi
ihtilal seslerinde okşanırdı sevdanın nazlı sabrı...


ve ihtilal sesleri çarpıyor kapımızı...

gökyüzüne bir bak yüzünde sesin
bir veda bile belki bize kalmaz sevdiğim...


(...)



Mert Metin