aşk denizinde yunarken bir kuru ıslık
seyretmek hasretle sere serpe
kan çanağı bir filme sızmak
pusmak boylu boyuna
elleri ceviz karası bir şiire
yeşil yangını taç takmak gözlere
demem o ki
öldürmek fiili bir eylem değil sevgili


kimse görmez yangın yeridir
için için, yanan için
daha el değmeden parçalanan
çaput bezi yüreğin


gemiler geçer adam dolusu
adam dolusu suskunluk olur sende
adını izini bilmediğin bir dağda ceylandır mahremin
neylersin varmış elde sende yoksa
adımları patikanı
tırnakları saçlarını tozutmadıkça
neylersin yolsuz bir âşinalık türküsüyle başbaşa
neyler
ne yer içersin
bir Ahmet Kaya türküsünden başka


esâret nârı yanarken bağrında için için
sen âciz bahçıvan kuru otlara
ki; ruhsârı allanmış bahçedir için
sen âfet olsan kime nedir
ki
kendine küllenen kendirler gibi
boş masalar(d)a çin çin!



zühre yıldızı okşamaz mı en çok gülleri
eşkıyâlar tanımaz bilmez mi karanfilleri
serserilik dediğin düpedüz
bir özne eksikliği değil mi sevgili!



tanımaz mı tabanların pası
şimdi öykünüyorsun diye
tanıdık şarkılar daha ezgiden sızmaz mı içine
daha sözlerini
daha gözlerini görmüyorsun diye
ya şifâ niyetine yuttuğun meyler
tesbihlerden taşan ah’lar


ki; aşk -dediğin- sence
sevmek sedirinde zevk öldürmek mi sadece
yoksa peşin sevmenin
taksitli ödemesi mi ne!
sebepsiz sevdik mâdem
öyleyse neyin bedelini ödüyoruz he?



bâzen " ölülerden alırsın
en iyi yaşama sevincini"
bâzen hiç anlatamazsın
içindeki deli pars’a

ve
hep yeşil sayarsın cevizi
ayrılığı bile bitişik yazarsın
içinde aşk geçen her cümlede!





ToprağınSesi




.