Ne zaman sözlerine kırılsam;
Elinden oyuncağı alınan bir çocuk gibi
Boynum eğilir, yüzüm düşer önüme
İşte o zaman, yetim kalırım
Taşar hıçkırıklarım, boğulur koynumda.....


Ne zaman yokluğunu hissetsem;
Kapkara bulutlar çöker üstüme
Güneş kaçar, siner dağların ardına
Akar, sel suyuna karışır göz pınarlarım
Hüzün dalgaları eser başımın üstünde...


Ne zaman sesini duysam;
Dolanır ayağım, ellerim ellerime
Sesim titrer, şaşkına dönen benliğimle
Şiirler dillenir, al al çiçeklenir yüzüm
Türküler, şarkılar şakır nağmelerde....


Ne zaman ellerinin sıcaklığını duysam;
Derinliklerimi yakar geçer, Aşk’ının kor alevi
Sil baştan yeniden, severim seni
İçim dışımla bir olur, bütünleşirim
Sevgin akar gecemde gündüzümde…


Ne zaman geleceğini duysam;
Umut kanatları açılır, penceremin önünde
Ruhuma dolar sevinçli, sonsuz bir arzu
Işık saçar, şavkı vurur, allanır yüzüm
Güller açar, gamzelerimin arasında...


Ne zaman seni düşünsem;
Sevgi akar avuçlarından avucuma
Kıpır,kıpır kıpırdarsın içimde
Heyecanla dolar damarlarım
Deli, çılgın bir fırtına, eser gönlümde…


Ne zaman yüreğinle buluşsam;
Tarif edilmez bir okyanusun içinde
Sere serpe kendini bilmez şekilde
Aşk’ına vurgun, divane dolaşırım
Çıkmak istemem, yuvalanırım canının içinde!...



Gülayşe