AMA ŞİİR (KÖRDÜM/GÖRDÜM)
Gülüşlerim ağladı yar,
Köy evlerinin buzlu camlarında yol gözledim, Umarsızca yürüdüm taşlı yolları, Viyadükler geçtim. Çürümüş bedenler gördüm, Altında sular akan, Yol gittim, Rubailer düzdüler satır satır, Şarabı serbest ettiler Üzümü yasak, Şarabı döktüm, Üzümü yedim. Dişleri dökülmüş aşklar gördüm, Militanca sevişmeler, Tapınaklar… Ki, Taşı taş üstünde kalmamış, Tanrısı kızgın. Ormanlar gördüm, Lanetli, Dallarında adamlar asılıydı, Hükmü aşkı kirleten, Herkül’ünü gördüm aşkın, Avuçlamış yalnızlığı, Sırtında ayrılıklar, Şiire vurmuş kendini, Sarhoş atlar. Gördüm yalın ayak yürüyeni, Dik/eni b/aşından aşkın, Kan revan, Tükürüğü ağzında hazır kıta, Namusuz arar vermeye, Erine emir buyurmuş apoleti, Geleni vur, gideni vur Parola bilse dahi, Gördüm takvimin yapraklarını, Zamandan yoksun, Günleri karışmış, Saate mahkum, Sırıtan şövalyeler gördüm, Rahibelerin ırzına geçmiş, Velayetsiz piçler babası, Müstahak kederlere, Güller gördüm bahçıvanken, Tel tel nazlı nazlı, Arasında papatyası boy boy, Müstemirren bülbülden şikâyet, Bülbül gördüm kafese hasret. Paşalar gördüm ferman buyuran, Apoleti büyük Tellalı kopuk, Yalanı okutturur günde üç öğün, Yılanı gördüm, Deliğe hapsetmiş kendini, Katıksız üç vakte kadar, Falcılarda buldum iyi niyetli, Ele avuca bakmaz, Kendinden rivayetli, Ressamlar gördüm aşkı nakşeden, Kahperengi baştacı kırmızısı oruspu Fırça darbeleri katili, Kanayan resimler, Cerrahi müdahaleler çaresiz, Resimler öldü. Körlere reva buyurmuştu rahman, Kördüm gördüm, Bağırıyorum, Sağırmısınız… Nöbetçi_Piyanist |
...