Taşarken deniz...I -bu yağmur denizi taşıran yağmur- gecenin sureti gündüz feneri elinde hançer zifiri… paramparça ederken vuslatın yüreğini miskin yalnızlıklar demirliyor derinlere… kaçsa gözlerim bu yağmurdan asılı kalmasa bu buzullar bu sarkıtlar kirpiklerime -her damla denize armağan her armağan bir dalga- II ruhumdaki isyana asılıyor hüzünler dizginsiz acılardan sırılsıklam oluyor yüreğim ucu bucağı yoktur karanlık sularımın -denizin unuttuğu kum tanesiyim- dalgalar savururken meçhul limanlara tutunuyorum can havliyle esmer kayalara... III bu sulusepken zemheriyi utandıran bu kırağı zamansız gelen bir iklim filizlenirken dallarım damarlarımı ısırır kutup rüzgarı -sahipsizdir ölüm kimsesizdir ayrılık- ve geriye kalandır kahpe bir yalnızlık bu yağmur denizi taşıran bir yağmur… |