TERTEMİZYine yağmur gibiydin sen Birlikte kuş kanadında uçuyorduk Gökyüzünde seninle ilk buluştuğumuz yerden Hatıralar koklayıp bulutlar topluyorduk Saklı bir güneş gibiydi kalbin Toz bulutu gibi çarpıyordu yüzüme gözlerin Ah ne fırtınaydı o saçların Ruhumu uçurup cennete, öldürüyordu beni Kokundan beslenirdi ıtırlar, gül bahçeleri Beni ölüm uykusundan uyandırıyorlardı Siyah bir buluta, sessiz bir yıldıza dokunurduk Ay yakamozuyla severken denizi Ağaçlar rüzgarla dans eden yaparaklarıyla yaşarken Biz vardık seninle gökyüzünde ebedi Ölümsüzlüğü keşfedip aşka tutulan Biz vardık Yeryüzünden kaçırıp aşkımızı Semaların zirvesinde Tertemiz kılan... |
Şiire gelince soyut bir düş fırtınasından öteye geçemiyor tıpkı günümüz yazınında olduğu gibi.İnsanlar artık mızmızlanan değil o eski "Yeşil pencerenden bir gül at bana..." muhabbetini bekliyor günümüz şairlerinden.Emeğinize sağlık yine de sağlıcakla.