son sözünde ilk kalbim yandı şulenar
hayrettin taylan
türk şirinde ilk ve yeni tarz… Letrik Tevriyesel tarz( letrizm harfçilik, tevriye, ikiden fazla anlam) b’ekleyeni b’ekleyen bikri umudun ç’evrimiçi atıfıyım b’ekleteni b’ekleten zikri ufkun dışavurumcu atisiyim su’cu su’ca b’ağlatan fikri t’utkunun sinerji şavkıyım umudun c’an havli, havlin aşk kav’liyim yaşamanın met’rajında şeridin şehriyim, şehri yok olmuş sevdanın f’ecriyim vuslatın ç’ölümsü s’onsuzluğunda “kuma “ tane, taneye kum oluşun seyriyim seni özlemin t’arifi yok, çaresizliğinin ç’arı yok y’anımdayken y’angının gül alevi yok s’ana d’oyamazken aşk ne yapsın, kül ney’e ç’alsın sensizliği sevdiğine adamaktı hayat, sevildiğine kurban gibi beslemektir bayram keza bekleyen için her gün ar’efe , her gün sevmek bir yürek gibi kürek çektim bahtının denizinde suları delen yunus gibi b’akiliğimle s’akiliğine d’evrimsel s’aldım damlalarını yazacak su bulamadım, damlan hep büyüktü bütün sulardan gönlünün büyüklüğü kadar büyüdüm, büyülendim,ıslandım aşk- ı s’alaya suskunluğun er’deminde içtim m’arifliğimi son s’özünde ilk kalbim yandı, ilk ömrüm küle gül oldu fısıldadı sevdanın yer ve y’ar kulağı, onu severek yaşa hayatı duymasan da olur dönmesen de olur, seni sevdiğim dünya dönüyor |