öfkesine kapılarak sustu
şiirle anlatamazsınız bizi
geldiler
üç beş kişi şarkılar söylediler
sigaranın külüne üfledi biri
biri bağırdı
ağladı biri
sizin tanrınız yok sizin tanrınız yok
kestiler yolları çıkılmaz oldu
mavi bir ilah bulduk kendimiz için

su yok
hava yok
nasıl yaşar bu dağlar böyle
bize daha yeşil sarılacaklar
an dudağı karamsar bir lale gibi
ağzımızı versinler bize
alın sonsuzluk sizin olsun

doyunca kendi içine çekilen yaşanmışlıklar
sisler arasında beliren büyüleriniz vardı
hangi ucunu tutsak size akardı
niçin değiştiniz böyle
bir gün kavuşacağımıza dair yeminler etmedik mi
ölürcesine söylenmedik mi

evet ama değişiyordunuz
güneş dünyanızı ısıtmıyordu artık
harflerin arkasında ki sonsuzluk dağarcığını bulut sandınız
ya da kalbinizin intiharını
oysa beliren ışık
susmak kadar kolaydı

yardım edin kendinize
aynalara bakıp yardım edin kendinize
bir anlık göz kapaklarınız olsun
unutup bu rengarenk çiçekleri
nefes alıyormuş gibi tapın yokluğunuza
olmayışınızdan ve olacağınız dan fazla
o en uzun zamana.