Hoşçakal...
kalbim büyük acılara gerilladır benim
kadim sessizlikle sevda ateşinde hiç aklımdan çıkmaz sevda dediklerim uzaklara kaçsam da, gerilerde köhne ağıt zaman hiç durmadan akarken yüreğimde aşkın izi hep dururdu ben hep üşürdüm ağlardım en afilli suskunlukla yıllanmış sevdaları dağlara sakladım dudaklarımda morarmış bir sözün vurgusu omzum ağlanacak bir sunakdı örselenmiş yaralara kalbim durmaksızın ağlıyor herkesin ayrı ayrı acıları geçse de varılacak memleket hep aynı yerde çekilen acılar herdem aynı olsa da eşğali bulunamayan bir gerillanın kaçak yüreği gibi rüzgarın esen sesinde kimliğim kayıp akşam hızlı çökmüş gönül şehrime gün olur da gelirsen rüzgar esmeyi kesmiştir artık hoşçakal gözüm ________________biz aşkı teğet çektik... Sermin Çınar/İzmir |
İKİMİZ
İkimiz de biliyoruz, sevgilim,
öğrettiler:
aç kalmayı, üşümeyi,
yorgunluğu ölesiye
ve birbirimizden ayrı düşmeyi.
Henüz öldürmek zorunda bırakılmadık
ve öldürülmek işi geçmedi başımızdan.
İkimiz de biliyoruz, sevgilim,
öğretebiliriz:
dövüşmeyi insanlarımız için
ve her gün biraz daha candan
biraz daha iyi
sevmeyi...
Nazım Hikmet