Doğduğu gün yemyeşil olan gözleri dahada belirginleşiyordu, pembe yanaklarını öpüyordu annesi ne de tatlıydı her bebek gibi masum günahsız kanatsız bembeyaz bir melek
yıllar geçecek o dahada güzelleşecekti gerçek kimliğini bulup ta

üçte ikisi hemen hemen dağlık geri kalan alanlar yayla geniş arazi idi yaşadıkları geniş alanları olan Romanya
Tansilvanya Alp lerinin Negoi tepesinden süzülen güneş camlardan geçip yüzlerine ulaşırken yanakları dahada pembeleşiyordu harika bir kadındı Viviana ismi gibiydi o hayat dolu hep her zaman gülümsemeyi bilen ,oysa o kadar çok sıkıntı zorluklar o yakalarını bırakmamışken ..

Romanya nın Dobruca bölgesinde Karadeniz kıyısında en büyük liman kenti Köstence kızı ELİSEVETA nın tüm yaşamı olacaktı

120 000 yıllık paleotik dönemden kalma o şehir
hani o ünlü şair Publius Ovidius Naso, 8 yil boyunca sürgüne yollanılan şairin memleketi
kral Carol un tabiriyle Romanya nın kalbi ,yüzlerce geminin uğrak yeri olan o şehir onu kucaklayacak büyütecekti..



SEN AĞLARKENDE GÜL


Pembe teninde tertemiz bir ruh
gül pembelerinden sunarken sana her sabah
gözlerinin okyanuslarında selam dursun dünya
denizlerin masmavi tuzlu suyu yıkarken o yüreğini
ağlarken de güleceksin zorluklarda
işkence edecek o an gülmelerin kötülere
ağlama demiyorum ağla
ama ağlarken de gül her defa
unutma ben olurum olmam yanında
pes etmek yok yaşarken yaşamda
dedim ya soluğunla yüreğinin atışlarında
dönecek şu dünya
sakın unutma
denizin tam ortasında gözlerinin yosunlarına tutunacak
umutların sarıl onlara her defa
kızgın bir kor verecekler bazen eline
ama korkma o bile eriyecek benim dualarımla
ağla olsun
ama korkma
gülümseyeceksin nasılsa

evet sen hep kahkahalarını atacaksın dünyaya


ELİSEVETA
ROMANYA DAN BİR AŞK HİKAYESİ

binay...