Belkide az sevmeyi beceremediğimizden Unuttuk büyümeyi Cam kokulu yaralardan Şarkılarla tokat vururken hayat Hasretten ellerimizi bomboş ceplerimize attığımızda Şahittir ıslıklarımız Yine de ısındı diye sevinirdik
Sevinirdik Cebrail’in toprağı kanadıyla yaran rahmetinde Kurban edileceğini bile bile Usanmadan Koşarken sabırla Cefayla, Sevda tepelerinin arasında Aşkı yine de umutla Yudum yudum içmeyi beklerdik
Kurban edildik Yer kalmamışken kalp yüzünde Yara parçalarından yaralara Bir yara da sen AÇMA! Pahasına Ölüm – bir teselli gibi – olsa da ucunda Hiç açılmayan kalp anahtarlarını serdik ayak ucuna
Bilirdim Kafiyelerle gizlediğim Parmak uçlarından damlayan kanların Boş satırların kestiği Kesişirken damla damla hüzünlerimiz Hep çuvallayıp yarım kalan şiirlerin Ezelden en acılı kader yazısını
Ve
Faniliği, Acizliğinden Gözyaşlarını silmeye mecalin olmadığından Sığınırkan dualarıma Tek yapabildiğim yaralarımı yaralarına sarıp Rahmana sığınmaktı Beni kahreden Yazamadığım şiirlerden kanayan parmaklarımla Yalan Dünyanın Tek gerçek cennete kapı bildiğim Gözlerine uzatamamamdı
Anladım İçinden gelen Sebebi belirsiz daldığım hüzünlerden İç çekip yazdığım şiirlerin Çat kapı gelip sorduğumda Kimsenin geçmediği eşiğin önünden Ben hep buradaydım diyen En büyük korkumdu Kendi yazdığım şiirlerin içine gömülmek
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
En büyük korkum şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
En büyük korkum şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
:'( Bir tutam şiirin yakasında gömülürken diri, diri sustu içimde ki ölüm. Ve bir daha yazmak edasıyla seni defalarca geldim- gittim kendi içimde.
Şiirdi başlı başına. Gönlümden düşen binlerce şey var lakin, yazamam ki; parmak uçlarım yangın yeri. Şimdi ne söylesem az, ne çok sussam haksızlık olur şiire (Sana) Ben en iyisi nazar boncuğumu bırakırken sayfana,
Hayat istediği gibiyoğuruyor hamurumuzu.Ve biz her yediğimiz tokattan sonra biraz daha büyüyoruz.Ama beraberinde hızlı inişe geçiyoruz. Çok güzeldi. Kutlarım.
çimdik tarafından 10/27/2013 11:56:30 PM zamanında düzenlenmiştir.
teneşire yatırılmış hayatın kaybedilmiş unutkanlığı var dosdoğru hüzünlü bir karanlık sıralanıyor dizelerin yamacına asırlık insan dediğin hep yalnızlığın imgelerini kanatıyor kendi içindeki kimsesizliğe şiir tutuşan bir buğday tarlası ve şair yağmur olup söndürüyor alevlerin siyahını...müthiş....
Kurban edildik Yer kalmamışken kalp yüzünde Yara parçalarından yaralara Bir yara da sen AÇMA! Pahasına Ölüm – bir teselli gibi – olsa da ucunda Hiç açılmayan kalp anahtarlarını serdik ayak ucuna
:'( Bir tutam şiirin yakasında gömülürken diri, diri
sustu içimde ki ölüm.
Ve bir daha yazmak edasıyla seni
defalarca geldim- gittim kendi içimde.
Şiirdi başlı başına. Gönlümden düşen binlerce şey var lakin,
yazamam ki; parmak uçlarım yangın yeri.
Şimdi ne söylesem az, ne çok sussam haksızlık olur şiire (Sana)
Ben en iyisi nazar boncuğumu bırakırken sayfana,
Şiirle kal.
Ve hep sevgimle...