Ne yerim belli, nede yurdum belli
Ne zamanım belli, ne menzilim belli
Ne kârım belli, ne zararım belli
Yaşımı hiç sorma?
Yinede söyleyeyim
Elinin üzeri

Yalnızlığım oldu, tek sırdaşım
Gönlüm hem divane, hem deli
Var git ecel, var git
Beni yolumdan, eyleme

Eyri oturdum, doğruları söyledim
Bir nokta, menfaat için,
Virgül kadar eğilmedim
Cahil ile sohbetten, hep kaçındım
Aydınlık menzilim için, arif ile gezdim
Karanlığa, gericiliğe
Referans vermedim
İtimat hiç, ama hiç etmedim

Helâl kazandım, helal yedim
Beddua etmedi bana,
Şimdiye kadar
Hiçbir yetim
Çünkü aşımda, hiç harama
İşimde, sahtekârlığa
İzin vermedim

Beni benden etme
Beni Ehil yolumdan etme
Asaletimi, özümü,
Medeniyetimi sakın, kirletme
Var git ecel, var git
Beni yolumdan eyleme

Yaradan dan dan ötürü,
Yaradılanı hep sevdim
Bilgeliğime, cesaretime,
Hep güvendim
Dürüstlüğümün bedelini
Çok ağır, bedellerle ödedim

Adliye koridorlarını arşınlarken
Yalnız ben, birde ben vardım
Tüm haksızlılarla
Göğsümü gererek direndim

Lakin dar günümde, dostlarımı
Yanımda göremedim
İşte bunadır, zarım, sitemim
Kederim
Var git ecel var git
Beni yolumdan eyleme

Doluyum, doluyum
Hemi de
Gırtigime kadar
Var git!....
Beni ağır söyletme

Ömr-ü ziyandaymışım
Zehr olmuş ise,
Ekmeğim aşım
Yüreğimle başım belada ise
Yalnızlık kaderimse

______________Kime ne?

_______Şair 67______
Ali Cemal AĞIRMAN