Yolculuğum Sana Doğruikinci sınıf bir otobüsün lastik kokulu ve dumanlı havasının ___________________bunaltıcı loşluğunda ________________________başlıyor yolculuğum biletim iki kişilik pencere tarafına oturuyorum ______________________her zamanki gibi arkamdaki koltuğa bir çift oturuyor dünya umurlarında değil _________________gülüşüp duruyorlar bir zamanlar biz de böyle mi görünüyorduk? daha bir abanıyor sensizlik göğsüme _________________bakmıyorum bir daha o yana önümdeki koltuğa bir kadın yerleşiyor ___________________ağır, ürkek hareketlerle çiçekli uzun elbisesi örgüden çizgili hırkası başında yazmasıyla ______________bir Anadolu kadını yanında üç-dört yaşlarında bir erkek çocuğu çocuk sinsi sinsi bakıyor bana ilk kez bir çocuk sevimli gelmiyor... kadın bir şeyler anlatıp duruyor sesi bozuk bir fon müziği gibi ______________________gittikçe uzaklaşıyor __________________________nihayet kayboluyor... başımı yaslıyorum ardıma gözlerim kapanıyor omzuna düşüyor başım... her şey bitiyor senin başladığın yerde bir yerlerdeyim şimdi _____________dört yanını sisler sarmış dünyanın... _____________________________en uzağındayım... birden sen beliriyorsun usulca dağılıyor sisler gel diyorsun, artık gel ellerini uzatıyorsun _______________uzanıyorum her şey ne kadar boş... bir gürültüyle sıçrıyorum yerimden otobüs durmuş mola yerinde öndeki kadının yaramaz çocuğu __________________________senin koltuğunda ______________________________öfkeleniyorum... çocuğu iteliyorum ________________annesi söyleniyor.... bir sigara düşüyor aklıma istiyorum muavinden, getiriyor sersem adam ateşi unutuyor ikiye katlayıp atıyorum sigarayı __________________________ayaklarımın altına sigarayı yakışın geliyor aklıma dudaklarıma uzatışın bir fincan çayı beraber yudumlayışımız aklıma düşünce yine sen birden utanıyorum yaptığımdan başını okşuyorum çocuğun sen sen çocukları çok severdin... ah birtanem az kaldı şu dağları aşınca birazdan deniz görünecek uzaktan ___________________sen görüneceksin... çok az kaldı birtanem birazdan buluşacağız... ben sensiz hiç yaşadım mı? (30.08.1992- bir İzmir yolculuğu ) Reşide Sarıkavak |
biz de böyle mi görünüyorduk?
daha bir abanıyor sensizlik göğsüme
_________________bakmıyorum bir daha o yana
***İfadelerin çok güzel sevgili şairemiz. Bu duygularla dolu yolculukları yaşamayan yoktur. seni kutlarım.