Bir masal diyarının ihtişamında ki düşlerde gördüm seni
Bir ben
Birde sen hükmetmeliydik sevdamıza
Öyle kolay değildi
Oturmak bir ömür yüreğimin tahtına


Başımda güneş
Yaşamam için nefes olmalıydın bana
Benim
Evet sadece benim olmalıydın
Mahrem duyguların mavi örtüsünde göğün


Bir çocuğun puslu gözlerinde görmeliydim bana olan sevdanı
‘’Üşüyorum’’ der gibi bakmalıydı gözlerime gözlerin
Ve tutup ellerinden
Yüreğime almalıydım bir ömür seni


Sanki bir film sahnesinde düşlere dalmıştık seninle
El ele çıkınca gün aydınlığına
Düşler silinmişti
Gözler başka gözlere nazar eyleyince aniden


Oysa seninle kafdağına çıkma hayallerim yoktu yarınlarda
Aşk denilen coğrafyada yaşanmalıydı efsunlu düşüm
Sen beni
Ben seni görmeliydik
Kimselerin olmadığı mahşeri kalabalıklarda


Gözlerden akan cüretkar bakışlar
Titreyen arzular can bulmalıydı aşkın bulutlardaki başında
Ve dudaklarda ıslanmalıydı
Gizemli aşkın meyvesi


Yanmalıydık sonbaharın savurduğu ayazla
Biraz sen
Biraz ben katmalıydık
Rüzgara savurduğumuz küllere


Olmadı işte
Güneşini beklerken
Henüz ilk baharındayken sevdam
Zemheri kışında dondurdu bakışların bedenimi
Arkanı dönüp giderken
Keşke yüreğimi de söküp alsaydın yerinden…



Ahmet Moran