Vuruldu bir yürek acımasızca
Vuruldu bir yürek acımasızca.
Henüz çok gençti. Baharını kopardılar dallarından; Erkendi, Kendi içinde kayboldu kendi. Kör edilmişti yüreğinin gözleri; Mevsimler üzerinden geçti… Mutluluk, artık çok geçti. Yitikti… Ruhu, sevda savaşında mertçe kaybettiği şehitti. Saymıyordu günleri; Bir günü bir asra bedeldi… Bitmişti, Bitik bir bedendi. Ağlıyordu. Gözyaşındaki tek neden, “neden?”di. Sordu kendine, “Her gelen, gider miydi?” Ona hep, “ Et tırnaktan ayrılmaz.” dendi. Her tırnak, batarak gitti. Kapatamadı “benim” dediklerinin izlerini; Tırnak batmasından benliğini kaybetti… Selim Akgün |