anne sarıl bana üşüdü içimdeki ekimson güzdü eminim senin yokluğundan süzülen içme sinsice sızdın vakit gecenin yalnızlığıydı gözlerin gibi anne sarıl bana üşüdü içimdeki ekim saçları kül rengi sevdamın öptü beni ve küllenen sol yanıma yaslandı ekimin yası ahhh anne kokar mı yalnızlığım yalnızlığım anne kokar mı anne sarıl bana üşüdü içimdeki ekim iliklerim buz kesti , buz sevda kesiği içimi kesti ve ekim annem gibi bu gece yüreğimden öptü ve bu gün ekim doğuracak yalnızlığım ve yaprak dökecek gözlerim yokluğunda ve anne kokacak üşüyen yalnızlığım üşüyen yalnızlığım anne anne sarıl bana üşüdü içimdeki ekim yaramaz bir kız çocuğu gibiyim bu gece umudun cebinden misketleri aşırdım devrik cümlelere sıkıştırdım sevdamı ve üşüdü ayazda kalan rüyalarım annem olur musun öksüz yalnızlığıma üşüdü içimdeki ekim mahmudiye düzkaya |