1
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
301
Okunma
Küle dönen anılarda bir avuç ekmek kokusu...
İçime çeksem, can yakan masal kıymıkları batar;
çekmesem, ben yanarım anıların külleriyle.
Bugün öylesine geçmişe döndüm:
Yarım ekmek arası...
Kırmızı helva tadında anılar canlandı gözümde.
Dedemin mahzun gözlerinde kendimi gördüm,
toprağa düşen terinde bir avuç fındık masalı.
Sahi, aynı mı kaldık eskiyen zamanda?
Zamanın arka odalarına tıktığımız geçmişimiz,
toprak kokusuna karışan bir avuç ekmek kırıntısı...
Buram buram kül, buram buram bereket kokulu
anıların kıymıkları gözyaşlarım ile geleceğe aktı.
Ve ben, bugün ekmek kokusunda kendimi;
kendime baktığımda,
içimi acıtan ekmek kokusunu içime çektim.
Bazı hatıralar içimizi acıtsa da hep özleriz.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz